Een originele Le Mans 1: als een Phoenix herrezen
De bouw van een 1000S replica wordt uiteindelijk de wederopbouw van een Le Mans 1
Het kromme tanklogo: De stille getuige van een drama………..
Je kent het wel van die dromen die maar geen waarheid kunnen worden. Zo stond de heilige graal van Moto Guzzi: de Le Mans 1, hoog op mijn verlanglijstje, maar kon of wilde ik het geld er niet voor uitgeven. Wel had ik een schuur vol oude Guzzi onderdelen en een frame en kenteken van een SP3 met vele bijbehorende delen. Dit is een hele mooie basis voor de bouw van een 1000S ‘lookalike’.
Maar als je dan alle nog te maken kosten bij elkaar optelt, schrik je toch ook van het totaal bedrag. Al gauw meer dan een echte 1000S mag kosten. Zo kocht mijn zoon een werkelijk hele mooie voor €7500. Toen ik met mijn 2e zoon, ook Guzzi rijder want de appel valt niet ver van de boom, in Noord Holland was om Guzzi spullen te kopen, lag daar ook een Le Mans 1 in onderdelen.
De Le Mans 1 in onderdelen.
Uiteraard kon ik niet nalaten om te vragen of die te koop was en daarna de oer Hollandse vraag: wat dat moest kosten? Enfin, uiteindelijk gingen we ook met de onderdelen van de Le Mans 1 naar huis. J Niet helemaal compleet, maar een hele mooie basis. Dus ik was weer een pracht motor en een hele mooie klus rijker. Want zo heb ik ze het liefst: losse onderdelen om daarvan over de tijd weer een mooie motor te bouwen.
De ontbrekende delen konden uiteindelijk na wat zoeken en geduld op het internet bijeen gesprokkeld worden. Zoals, naast de vele kleine zaken, de duurdere en moeilijker te verkrijgen spullen, als het voor- en achterspatbord, de uitlaatbochten met de balanspijp, het zadel en de Koni achter schokdempers. Later blijkt ook het meegeleverde voorwiel niet bij de Le Mans te horen, maar is van een G5 oid. De schijven zitten dan nl. te ver naar buiten, omdat bij een Le Mans de voorvorkpoten 10 mm dichter bij elkaar staan. En dan blijkt ook een Le Mans velg wel erg slecht vindbaar. De G5 velgen lijken identiek, maar zijn het niet, maar worden uiteraard wel als Le Mans velg verkocht….. Net als het voorspatbord, die lijkt op die van de kleine V35/V50 modellen, maar past dan dus niet. En dan; last but not least, de grijze aanzuigkelken met stenen vangers op de carburateurs. Nergens te koop. Pas na lang zoeken voor veel te veel geld, bingo. Maar ja: beter duur koop dan niet te koop. En dan is het wel weer origineel.
De motor was ooit ‘total loss’ gereden en kwam daarom met een nieuw ongenummerd frame. Zo’n frame was toen nieuw als reserve onderdeel leverbaar. Het framenummer moet daar dus nieuw worden ingeslagen. Dit originele frame zit uiteraard in de originele, niet al te beste, lak en besloot ik vanwege de originaliteit zo te gebruiken.
Het leuke van dit project was de kwaliteit van de delen. Gewoon mooi origineel spul en daarnaast veel nieuwe delen, waaronder een nieuwe draadboom, remslangen, kuipje in de originele rood/oranje lak, Lafranconi uitlaatdempers etc. Ik besloot dan ook om de motor gewoon op te bouwen en om niet alles mooier dan nieuw te maken zoals je wel eens ziet op het internet. Ook de Le Mans uitlaatbochten met de geintegreerde balanspijp werd niet bijgeleverd en is niet meer nieuw leverbaar. Deze is ook tweede hands zeer moeilijk te vinden, want door de ontstane materiaal spanningen gaan ze allemaal kapot. Groot was dan ook mijn verbazing toen ik er 1 in goede staat te koop zag staan op slechts 20 km van mijn woonplaats. Soms heeft een mens geluk. Het stralen en spuiten van de uitlaatbochten, want die waren natuurlijk wel erg roestig, was een andere dankbare klus. Het spuitwerk heb ik gedaan met VHT-lak. Waarbij VHT staat voor Very High Temperature. Hopelijk van betere kwaliteit als de originele fabrieks lak.
De gedeukte witte tank.
Omdat ik de motor niet zelf had gedemonteerd, was de opbouw natuurlijk een zoektocht naar hoe het allemaal gezeten heeft. Daarbij kwamen gelukkig mijn andere Guzzi’s goed van pas. Daarnaast is op het internet natuurlijk alles te vinden. Dus maar gewoon beginnen en als iets onduidelijk is, zoeken naar de juiste weg. Mijn recent aangeschafte motorbrug kwam daarbij weer mooi van pas.
Het blok en de elektra weer gemonteerd.
Het monteren van de draadboom met zijn vele aansluitingen is echt niet mijn ding, maar hoort er nou eenmaal bij. Het is geen ‘rocket science’ natuurlijk, dus goed op het schema kijken en rustig draadje voor draadje aansluiten, dan komt ook dat wel weer goed. De vervelende punten zijn hierbij de zekeringenkast, het dashboard en, zeker bij de Le Mans, het linker knoppenspel op het stuur. De losse draden van de draadboom moeten hierbij door de linker stuurhelft geleid worden. Een prutsklus, maar met beleid en doorzetting is ook dit uiteindelijk gelukt. Om over de tijd contactcorrosie te voorkomen heb ik elke stekkerverbinding met vaseline ingespoten. Over knoppenspel op het stuur gesproken: gelukkig waren ook de originele ‘lego’ bedieningsunits aanwezig en in goede staat. Deze zijn namelijk niet tot zeer moeilijk te vinden. Zelfs de meest professionele gerestaureerde Le Mans 1’s zie je daarom vaak met de niet originele bedieningselementen.
Een andere vervelende klus is altijd weer het vullen en ontluchten van het gekoppelde hydraulische remsysteem. Lang verhaal kort verteld: Het beste gaat dit uiteindelijk door het vullen van het systeem in omgekeerde volgorde, dus het onder druk inbrengen van de remolie via de rem ontluchtingsnippels op de remklauwen. Hiervoor gebruik ik een grootmodel injectie spuit die je gewoon kunt kopen bij de apotheek. Die verbind ik met een flexibele slang op een remnippel. Vervolgens remolie erin pompen met het remhendel ingeknepen tot de olie er aan de bovenkant in het reservoir uitkomt.
Het wachten is op de wielen, uitlaatbochten en achter spatbord.
Het spuitwerk had ik tot het laatst bewaard. Verreweg het meeste werk zat hem daarbij in het uitdeuken en spuiten van de meegeleverde originele tank, die door het ongeluk zowel links als rechts behoorlijk in de deuken zat. Deze was tevens wit, terwijl de zijkappen, het bijgekochte achterspatbord en het kuipje rood waren. Dus werd besloten om de tank tevens in de zwart rode kleuren te spuiten. Uitbesteden kan natuurlijk ook, maar zou een fortuin hebben gekost. Nieuwe tanks zijn af en toe bij TLM te koop, maar is geen uitdaging en zijn ook niet goedkoop en die moet dan ook nog in kleur worden gespoten. Dus ben ik het avontuur aangegaan. Op internet vele filmjes gezien van professionals in het uitdeuken en spuiten van motorfiets tanks. Daarna zelf aan de slag. Zo goed mogelijk uitdeuken middels een kromme stang met een rubberen kop in de tank. Hierbij wordt de tank op de werkbank opgespannen. Dan merk je hoe dik de wand van de tank is en hoe sterk staal. Maar na veel geduw en getrek en met veel geduld lukte het uiteindelijk redelijk. Nu kon de tank met niet al te veel en dik plamuur glad gemaakt en gespoten worden. Ook nog weer een lastig klusje vanwege de 2 kleuren, waarbij ik bang was dat de eerste laklaag eraf getrokken zou worden met het aftrekken van de tape. Dat bleef me gelukkig bespaard. Dan, last but not least: the finishing toutch, het aanbrengen van de kleine zwarte bies, net onderhet zwarte topvlak. Hiervoor heb ik net als bij het origineel plakbies gebruikt. Dit maakt het helemaal af. Vervolgens de hele tank aflakken met 2K transparante lak en de badges aanbrengen. Nu hebben we wel een Hertog Jan Grand Prestige (of 2) verdiend.
Dan het spannende moment; de eerste start. Het is echter geheel onverwacht: starten en meteen lopen. Dat heb ik weleens anders meegemaakt……. Alle elektra blijkt te werken en het blok loopt prachtig rond en is mechanisch mooi stil, maar sputtert wat tegen bij gasgeven. Daarbij blijkt hij tijdens de eerste rit, onder de 3000 toeren niet mooi op het gas te reageren en slaat soms af wanneer bij een T-splitsing of verkeerslicht moet worden gestopt. Start dan echter altijd wel weer direkt. Dus er kan niet veel mis zijn. Alles nog maar eens controleren, compressie en ontstekingstijdstip. Perfect. Dan de carburateurs nog maar eens controleren en schoonmaken. De sproeiers zijn de standaard bezetting en mooi schoon. Pas als ik de luchtschroeven ipv 1,5 slag, links 2,5 en rechts 3,5 slagen uitdraai loopt en start de motor perfect. Eindelijk lekker rijden.
De Le Mans 1 in al zijn glorie. Als een Phoenix uit de as herrezen.
Nog 1 ontbrekend onderdeel: het rode glaasje tbv de remvloeistofniveau lampje.
